Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Πωλείται / Ενοικιάζεται / Διατίθεται - Η αισθητική της κρίσης (http://www.lifo.gr, 23/2/2014)

.............................................................

             Πωλείται / Ενοικιάζεται /
                        /Διατίθεται 

                                    Η αισθητική της κρίσης  

                                          http://www.lifo.gr/team/u9837/46391 

 

 
































































































































































Φωτογράφοι του δρόμου (επιλογή από τη lifo.gr, 27/2/2014)

............................................................

Φωτογράφοι του δρόμου (επιλογή από τη lifo.gr, 27/2/2014)
































...Ήταν φωτογραφίες της Rebecca Lepkoff





...Φωτογραφία του Joel Meyerowitz


























...Jill Freedman

























...Boogie




































...Jamel Shabazz

























....Bruce Davidson

























και τέλος Martha Cooper




"Ο νόμος του Μέρφυ" έγραψε ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ ("Καθημερινή", 28/2/2014)

 .............................................................

Ο νόμος του Μέρφυ




Παντελής Μπουκάλας έγραψε ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ


Γκαντέμης; Ακούγεται και αυτό σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, καφενεία και λαϊκές. Και γράφεται – μεταξύ σοβαρού και αστείου. Αλλά γκαντέμης ένας Ευάγγελος; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν ξεμπερδεύουμε έτσι εύκολα με τη μαγική ιδιότητα της γλώσσας, που ορίζει την καλή αγγελία σαν σφοδρό αντίπαλο των δυσοίωνων μηνυμάτων και της κακοτυχίας. Κι ύστερα, ο τίτλος της γκαντεμιάς στην πολιτική είναι καπαρωμένος. Ξέρουμε όλοι από ποιον. Και δεν είναι ανάγκη τώρα να λέμε ονόματα. Μπορεί να εξαερωθεί αίφνης το πληκτρολόγιο του κομπιούτερ ή να πέσει το Ιντερνετ.
Υπάρχει βέβαια μια ιδιάζουσα παιδική «νόσος», που ορισμένοι παιδίατροι την αποκαλούν ατυχηματοθηρία. Την έχουν τα μικρά που πέφτουν, κόβονται ή καίγονται πολύ πιο συχνά από τα συνομήλικά τους, παρότι το μυαλό τους δεν είναι περισσότερο αντάρτικο και σκανταλιάρικο από των υπολοίπων. Αλλά και πάλι δεν είναι η περίπτωσή μας. Γιατί δεν μιλάμε για πιτσιρίκια που έλκουν το ατύχημα, αλλά για ενηλίκους που το προκαλούν. Εξακολουθητικώς. Οποια ασπίδα κι αν κρατήσουν, όσο κι αν τους προστατεύσουν και τους υποστηρίξουν εφημερίδες και τηλεοράσεις, ό,τι είναι να συμβεί θα συμβεί. Το λέει ο Μέρφυ και ο αδήριτος νόμος του.

Οσοι περίμεναν ότι θα μπορούσε να επαναληφθεί το θαύμα της ελιάς στην Αθήνα, χάρη στη δράση του κ. Βενιζέλου αυτή τη φορά και όχι της Αθηνάς, θα έπρεπε να κρατάνε μικρό λιόπανο και πολύ μικρό καλάθι. Ενας πολιτικός που ξεκινάει την αρχηγική καριέρα του καταστρέφοντάς την (τω καιρώ εκείνω που κατευθύνθηκε στο Ζάππειο, για να μην αργήσει σε ό,τι νόμιζε ραντεβού του με την ιστορία), δηλαδή ένας άνθρωπος που η φιλοδοξία, για να την πω κάπως ευγενικά ή πολιτικώς ορθά, του θολώνει την κρίση, στέλνει ένα σαφές ειδοποιητήριο. Και όποιος δεν το λάβει σοβαρά υπόψη του, μοιράζεται τις ευθύνες.

Στο ΠΑΣΟΚ δεν διάβασαν καλά το μήνυμα. Και βρέθηκαν καθηλωμένοι σε μονοψήφια ποσοστά. Ο κ. Λοβέρδος, έτερός τις της κάστας των υπερφιλοδόξων, νόμισε ότι θα μοιραζόταν σαν ισότιμος εταίρος την εξουσία με τον κ. Βενιζέλο. Και όταν κατάλαβε το σφάλμα του, έφτιαξε κόμμα, ή τουλάχιστον έτσι θέλει να πιστεύει, όπως άλλωστε και ο κ. Μόσιαλος. Ο κ. Κουβέλης είχε την ανεπίτρεπτη για πολιτικό της πείρας του ιδέα πως ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εννοούσε μέχρι κεραίας όσα έλεγε για την ΕΡΤ, ότι «δεν πρέπει να κλείσει και δεν θα κλείσει»· και όταν είδε τα ΜΑΤ να προστατεύουν τις κεραίες της βιαίως σωπασμένης κρατικής τηλεόρασης, δεν μπορούσε παρά να κάνει ό,τι έκανε. Οσο για τους «58», άνθρωποι δίχως πείρα στον πολιτικαντισμό όπως είναι οι περισσότεροι, βιάστηκαν να πιστέψουν ότι άλλο όραμα δεν έχει ο κ. Βενιζέλος από το να απεμπολήσει τα –έστω φτωχά– πρωτεία του «για να υπηρετήσει την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς». Αυτό που κατανοεί ο καθένας τους μόνος του για τον υψηλό συνομιλητή τους, πώς δεν το συνειδητοποιούν και ως σύνολο;
Έντυπη

Μπουκάλια εναντίον τρόικας (www.Kathimerini, 28/2/2014 ώρα 14:45)

.............................................................



Μπουκάλια εναντίον τρόικας

 



Έξω από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης παραμένουν καθηγητές και σχολικοί φύλακες, που διαμαρτύρονται για το μέτρο της διαθεσιμότητας. Η κυκλοφορία των οχημάτων διεξάγεται κανονικά, αν και με δυσκολία, στη λεωφόρο Β. Σοφίας, καθώς πλέον οι διαδηλωτές έχουν περιοριστεί από τις αστυνομικές δυνάμεις στο πεζοδρόμιο έξω από το υπουργείο.
Σύμφωνα με πρόσφατες πλήροφορίες, νωρίτερα εξαγριωμένοι διαδηλωτές κυνήγησαν τα αυτοκίνητα που μετέφεραν τους εκπροσώπους της τρόικας, μετά την συνάντησή τους με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκο Μητσοτάκη και πέταξαν μπουκάλια εναντίον τους, με αποτέλεσμα ένα από αυτά να βρει το αυτοκίνητο του Πολ Τόμσεν. Τα ΜΑΤ, νωρίτερα, προσπάθησαν να απομακρύνουν τους διαδηλωτές για να μπορέσουν να βγουν από το υπουργείο οι εκπρόσωποι της τρόικας.
Ένταση επικρατεί από νωρίς το πρωί στο κέντρο της Αθήνας, όπου συνεχίζονται τα μικροεπεισόδια έξω από το υπουργείο Οικονομικών, στην πλατεία Συντάγματος, μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων.
Νωρίτερα είχαν πραγματοποιήσει συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Οικονομικών, όπου έγινε η συνάντηση μεταξύ του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκου Μητσοτάκη και των μελών της Τρόικας.
Σε περιορισμένης έκτασης επεισόδια σημειώθηκαν λιποθυμίες διαδηλωτών -μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ Θέμης Μπαλασόπουλος- ενώ η αστυνομία έκανε περιορισμένη χρήση χημικών.
Καθηγητές, σχολικοί φύλακες και καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που επιχείρησαν να μπουν στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης γύρω στις 06:30, απωθήθηκαν από  την Αστυνομία. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων έγινε χρήση χημικών και προσήχθησαν 17 άτομα, ανάμεσα στα οποία ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Θέμης Κοτσυφάκης. Οι προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι.
Τα επεισόδια συνεχίστηκαν αργότερα, έξω από  το υπουργείο Οικονομικών, όπου συναντώνται οι επικεφαλής της τρόικας και ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης. Τόσο τον κ. Μητσοτάκη όσο και τους εκπροσώπους των δανειστών υποδέχθηκαν με συνθήματα και γιουχαΐσματα καθαρίστριες που υπάγονται στο υπουργείο Οικονομικών και έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα. Λίγη ώρα αργότερα έφθασαν στο σημείο σχολικοί φύλακες και εκπαιδευτικοί, που επιχείρησαν να κλείσουν τον δρόμο που έξω από το υπουργείο, αλλά απωθήθηκαν με χρήση χημικών από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Υπενθυμίζεται ότι η εκτελεστική επιτροπή της ΠΟΕ-ΟΤΑ, είχε απευθύνει κάλεσμα προς όλα τα διοικητικά συμβούλια των Συλλόγων-Μελών της Ομοσπονδίας στην Περιφέρεια Αττικής για να πάρουν μέρος στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, που είχει προγραμματιστεί για τη 1 το μεσημέρι μπροστά από το υπουργείο.

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Κύπρος: Καταψηφίστηκε το ν/σ για τις αποκρατικοποιήσεις (27 Φεβ 2014 | tvxsteam tvxs.gr)

...........................................................

Κύπρος: Καταψηφίστηκε το ν/σ για τις αποκρατικοποιήσεις

tvxs.gr/node/149658
 
 
 
Φωτογραφία: Κάτια Χριστοδούλου/EPA

Απέρριψε το νομοσχέδιο για τις ιδιωτικοποιήσεις των ημικρατικών οργανισμών η κυπριακή Βουλή με 25 ψήφους υπέρ, 25 κατά και με 5 αποχές. Υπέρ ψήφισαν οι βουλευτές του ΔΗΣΥ, 3 βουλευτές του ΔΗΚΟ, ο βουλευτής του ΕΥΡΩΚΟ Δημήτρης Συλλούρης και ο ανεξάρτητος βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίας. Κατά ψήφισαν οι βουλευτές του ΑΚΕΛ, της ΕΔΕΚ, ο βουλευτής των Οικολόγων και η Συμμαχία Πολιτών. Αποχή τήρησαν πέντε βουλευτές του ΔΗΚΟ.
Αμέσως μετά την καταψήφιση, η τρόικα φέρεται να άσκησε πιέσεις για την τέταρτη δόση του δανείου, της οποίας ήταν προαπαιτούμενο το νομοσχέδιο. Στο πλαίσιο αυτό, ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη με τον υπουργό Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη στο Προεδρικό Μέγαρο. 
Σε κλοιό διαδηλωτών
Νέα μεγάλη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο το απόγευμα της Πέμπτης, έξω από την Βουλή, κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου. 
Οι διαδηλωτές κρατούσαν πανό, τα οποία έγραφαν «Βουλευτές προστατέψτε τον τόπο», «Αποκρατικοποίηση=ακριβότερο ρεύμα», «Όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΑΗΚ» και «Δεν προσφερόμαστε για πώληση».
Οι διαδηλωτές υπολογίζονται γύρω στις 6.000 και η αστυνομία είχε λάβει δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, καθώς την Δευτέρα αρκετοί διαδηλωτές επιχείρησαν να καταλάβουν το κτίριο της Βουλής και πετούσαν πορτοκάλια και μπουκάλια νερού στα παράθυρα του κτιρίου. Εργαζόμενοι της ΑΗΚ προκάλεσαν επίσης ζημιά στη γεννήτρια του κτηρίου, με αποτέλεσμα οι βουλευτές και οι εργαζόμενοι στο Κοινοβούλιο να εγκλωβιστούν, αφού οι ηλεκτρικές πόρτες κλείδωσαν αυτόματα.
Έτσι σήμερα είχαν τοποθετηθεί κιγκλιδώματα τόσο στη βόρεια πλευρά του κτιρίου της Βουλής, που γειτνιάζει με τον Δημοτικό Κήπο Λευκωσίας όσο και επί της Λεωφόρου Νεχρού στα ανατολικά και στα δυτικά. Συρματοπλέγματα τοποθετήθηκαν στα κάγκελα του χώρου στάθμευσης του παλιού νοσοκομείου, ενώ ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις περιφρουρούσαν όλα τα σημεία στα οποία ήταν τα κιγκλιδώματα.

Το Ράιχσταγκ στις φλόγες, εξαπλώνεται ο ναζισμός (27 Φεβ 2014 | Νικόλας Μαντζαβίνος tvxs.gr)

..............................................................

Το Ράιχσταγκ στις φλόγες, εξαπλώνεται ο ναζισμός

tvxs.gr/node/55447
 
 
Σαν σήμερα, το 1933, λαμβάνει χώρα στο Βερολίνο, το καθοριστικότερο συμβάν για την εγκαθίδρυση και την εξάπλωση του ναζισμού: Ξεσπά η ιστορική πυρκαγιά στο γερμανικό κοινοβούλιο, για την οποία θα κατηγορηθεί από τους Ναζί ο Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε. Αντίθετα με το κοινό αίσθημα που θέλει τον Ολλανδό κομμουνιστή θύμα ναζιστικής προβοκάτσιας, τα περισσότερα ιστορικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι ο Βαν Ντερ Λούμπε είναι όντως ο εμπρηστής του Ράιχσταγκ, αλλά σε κάθε περίπτωση, η ιστορία του αποδεικνύει πως πολλές φορές η τρομοκρατία είναι "θείο δώρο" για την εκάστοτε εξουσία.
Το Ράιχσταγκ παίρνει φωτιά στις 27 Φεβρουαρίου 1933 και η αστυνομία βρίσκει μέσα στο φλεγόμενο κτίριο τον Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε σε άθλια κατάσταση. Βασανίζεται από τις ναζιστικές αρχές και ομολογεί πως ο ίδιος ξεκίνησε την πυρκαγιά στο κοινοβούλιο με σκοπό να καλέσει τους Γερμανούς εργάτες σε εξέγερση κατά του φασιστικού καθεστώτος.
Στον τόπο της πυρκαγιάς σπεύδουν αμέσως ο Χίτλερ, ο Γκέμπελς και ο Γκέρινγκ, καθώς και ο ανταποκριτής των Times, Σέφτον Ντέμλερ, που καταγράφει την αντίδραση του Γερμανού δικτάτορα: "Στον επόμενο διάδρομο, ο Χίτλερ φρόντισε να μείνει λίγο πίσω και να με συναντήσει. Έφτασε μέχρι την προφητεία: ‘Να δώσει ο Θεός αυτό να είναι έργο των Κομμουνιστών. Αυτή τη στιγμή γίνεσαι μάρτυρας της αρχής μιας σπουδαίας νέας εποχής στη Γερμανική Ιστορία, χερ Delmer. Αυτή η πυρκαγιά είναι η αρχή' είπε ο Χίτλερ, και σκόνταψε σε ένα σωλήνα".
Οι θεωρίες για το κατά πόσον ο Βαν Ντερ Λούμπε ήταν ειλικρινής επαναστάτης ή προβοκάτορας των Ναζί –όπως υποστήριξε το Κομουνιστικό Κόμμα– ή ακόμα και ο λάθος άνθρωπος τη λάθος στιγμή, φαίνεται πως έχουν ελάχιστη σημασία μπροστά στο γεγονός ότι ο Χίτλερ δεν άργησε ούτε δευτερόλεπτο να εκμεταλλευτεί πολιτικά την περίσταση. Μόλις το ίδιο βράδυ, συνελήφθησαν 1.500 κομουνιστές και το γερμανικό Κομουνιστικό Κόμμα, με ποσοστά που άγγιζαν 17% στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, τέθηκε εκτός νόμου.
Την επόμενη κιόλας μέρα, ο Χίτλερ ζητάει και λαμβάνει από τον πρόεδρο Χίντενμπουργκ το "Διάταγμα πυρκαγιάς Ράιχσταγκ", που καταπατά τις περισσότερες πολιτικές ελευθερίες στη Γερμανία και απαγορεύει την αντιναζιστική προπαγάνδα. Με το ΚΚΓ εκτός κοινοβουλίου, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα καταλαμβάνει την πλειοψηφία των εδρών του Ράιχσταγκ (52%), γεγονός που ανοίγει το δρόμο για την επίσημη εγκαθίδρυση του απολυταρχικού καθεστώτος του Χίτλερ.
Το Δεκέμβριο του 1933, ο Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε δικάζεται κατηγορούμενος για εμπρησμό και συμμετοχή σε κομουνιστική συνωμοσία κατά του Κράτους. Για να ενισχυθεί η ιδέα πως η πυρκαγιά οφείλεται στην "κομουνιστική απειλή", δικάζονται μαζί του άλλοι τέσσερις κομουνιστές, μεταξύ των οποίων και ο μετέπειτα γραμματέας της Κομουνιστικής Διεθνούς, Γκιόργκι Ντιμιτρόφ. Οι 4 αθωώνονται, αλλά ο Βαν Ντερ Λούμπε καταδικάζεται σε θάνατο και έρχεται αντιμέτωπος με τη γκιλοτίνα στις 10 Ιανουαρίου 1934.
Εβδομήντα τέσσερα ακριβώς χρόνια μετά το θάνατό του, ο Ολλανδός θα αθωωθεί συμβολικά από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Καρλσρούης, που όμως στηρίζει την απόφασή του στο νόμο του 1998, για την αποκατάσταση όσων καταδικάστηκαν από το –εξ ορισμού άδικο– ναζιστικό καθεστώς και δεν έχει να κάνει με το εάν ο Βαν Ντερ Λούμπε ήταν αθώος ή ένοχος.
Για την ιστορία, η πλειοψηφία των ιστορικών θεωρεί πολύ πιθανότερη την εκδοχή του αυτόβουλου και ιδεολογικής εμπνεύσεως εμπρησμού από τον Βαν Ντερ Λούμπε, κάτι που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί μεροληπτικό, μιας και η μεταπολεμική ιστοριογραφία έχει γενικότερα δαιμονοποιήσει το χιτλερικό καθεστώς. Ούτε η εκδοχή της προβοκάτσιας, η οποία στηρίζεται σε ορισμένα αρχεία της Γκεστάπο που όμως έμειναν για πολλά χρόνια στη Μόσχα και έχουν πιθανότατα υποστεί "μετατροπές", ούτε φυσικά η εκδοχή των Ναζί ότι υπήρχε οργανωμένο και ευρείας κλίμακας σχέδιο των κομουνιστών για κοινωνική εξέγερση, μπορούν να στηριχτούν βάσει των στοιχείων.

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

αυτοσαρκαστικό αστειάκι...; (www.protagon.gr, 26/2/2014)

.............................................................

αυτοσαρκαστικό αστειάκι...;






Έστειλε ο Αμαζόνιος συγχαρητήριο τηλεγράφημα.
21:5126/02/14 

(από το twitter του protagon...) 

Αντρέας Πετρουλάκης : Μονοτονία... ("Καθημερινή", 26/2/2014)

..............................................................

Αντρέας Πετρουλάκης : Μονοτονία...
 



Εις μνήμην του Πάκο ντε Λουτσία (όλα από το youtube)

...........................................................


Εις μνήμην του Πάκο ντε Λουτσία




Paco de Lucia - Canción de Amor 

Μεταφορτώθηκε στις 30 Μαΐ 2010

Paco de Lucia - Canción de Amor - Bulerias Part 1 (2006)




Μεταφορτώθηκε στις 10 Δεκ 2011
This clip is from the great movie "Flamenco Flamenco" made bei the great regisseur "Carlos Saura" in 2011. 
Και εδώ το μουσικό κομμάτι με το οποίο γνώρισα τον Πάκο ντε Λουτσία


Πέθανε ο δεξιοτέχνης κιθαρίστας του φλαμένκο Πάκο ντε Λουθία (http://www.tovima.gr, 26/2/2014)

............................................................

Πέθανε ο δεξιοτέχνης κιθαρίστας του φλαμένκο Πάκο ντε Λουθία

Ο ισπανός συνθέτης απεβίωσε στα 66 του από έμφραγμα μυοκαρδίου
 Πέθανε ο δεξιοτέχνης κιθαρίστας του φλαμένκο Πάκο ντε Λουθία



 
Μαδρίτη 
 
Σε ηλικία 66 ετών απεβίωσε ο Πάκο Ντε Λουθία, ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες όχι μόνον της πατρίδας του της Ισπανίας αλλά όλου του κόσμου. Παρατσούκλι του «μαέστρος του φλαμένκο» πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Ο θάνατος του τραγουδοποιού ανακοινώθηκε από την δημοτική αρχή της γενέτειράς του. Ο Ντε Λουθία είχε γεννηθεί στην Αλχεθίρα της νότιας Ισπανίας στις 21 Δεκεμβρίου του 1947.

Αριστοτέχνης του φλαμένκο και συνθέτης ο ίδιος, ο Πάκο ντε Λουθία είχε κερδίσει εκατοντάδες μουσικά βραβεία και κυκλοφορήσει 25 άλμπουμ.

Στην Ελλάδα ο Πάκο Ντε Λουθία είχε εμφανιστεί αρκετές φορές.

Διαβάστε παλαιότερη συνέντευξη του Πάκο ντε Λουθία στο Βήμα



Μια και το 'φερε η κουβέντα...: "Ελλαδογραφία" Νίκος Γκάτσος - Μάνος Χατζιδάκις - Μίκης Θεοδωράκης

...........................................................

Ελλαδογραφία

Νίκος Γκάτσος - Μάνος Χατζιδάκις
- Μίκης Θεοδωράκης   

 Τω καιρώ εκείνο ο ακμαιότερος κλάδος της πελασγικής δρυός
εκάλυπτε τρεις οικισμούς πέριξ του μυστηριώδους Βράχου της Ακροπόλεως.
Αλλά μετά τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας, τα οποία οδήγησαν
εις την έξωσιν των πρωτοπλάστων εκ της κοιλάδος του Τίγρεως και
προεκάλεσαν σύγχυσιν εις τας φρένας των ανθρώπων, οι οικισμοί
των Αθηνών ήρχισαν να πληθύνονται παραλόγως.
Αποτέλεσμα υπήρξεν η αλματώδης επέκτασις της πόλεως και η δημιουργία
του λεγομένου άστεως, το οποίο κατά τους αρχαιοπλήκτους ιστορικούς
εμεγαλούργησε και περιεβλήθη την αίγλην της αιωνιότητος.

Επίσκοποι και προεστοί
κατακτητές και στρατηλάτες
επαναστάτες και αστοί
της ιστορίας οι πελάτες.

Αλλά οι αρχαίοι Θεοί, εν τη μερίμνη των δια τα υπόλοιπα πελασγικά
φύλα, απεφάσισαν την βαθμιαία κατάρρευσιν των Αθηνών ως ηγέτιδος
πόλεως και την απαλλαγήν του Ελληνισμού, ως εθνικού πλέον συνόλου,
εκ των κινδύνων του συγκεντρωτισμού. Κατά τους επόμενους μακρούς αιώνας
κατεβλήθησαν αρκεταί προσπάθειαι δια την αναβίωσιν του παλαιού άστεως,
αλλ’ αύται απέβησαν άκαρποι. Ευτυχώς δε, διότι κατά την νεωτέραν και σκληροτέραν δοκιμασίαν
του γένους, η εκ νέου κυριαρχία των Αθηνών θα απεδυνάμωνε τας
κορυφάς και τας πεδιάδας της πελασγικής γης,
αι οποίαι διεμόρφωσαν την οριστικήν φυσιογνωμίαν της φυλής και κατηύγασαν
δι’ ανεσπέρου φωτός τους ομιχλώδεις ορίζοντας της
περιδεούς ανθρωπότητος.

Στο Σούλι και στην Αλαμάνα
κάναμε φως τη συμφορά
θα μας θυμούνται τάχα μάνα
καμμιά φορά;

Ματαία ελπίς. Ουδείς τους ενεθυμήθη ως ζώσας αιωνιότητας,
ουδείς τους κατενόησεν εις τας πραγματικάς των διαστάσεις. Και αι
Αθήναι, καταστάσαι πρωτεύουσα νεοπαγούς κράτους, ήρχισαν να
προετοιμάζονται δια την εκ νέου απορρόφησιν της ικμάδος του έθνους.
Αλλά η προγονική κληρονομία δεν είχεν εξ ολοκλήρου σπαταληθή και
οι μεταγενέστεροι αδελφοί του μικρού Χορμόπουλου, εκ των Ηπειρωτικών
ορέων και εξ όλων των στενωπών της αθανάτου πατρίδος, διέπλευσαν την
Αχερουσίαν της μοίρας των με την γαλήνην του μαρτυρίου και της θυσίας.
Και τα βαρβαρικά έθνη ηπόρησαν και κατ’ ιδίαν εκάγχασαν ακριβώς όπως
αι Αθήναι.

Χτυπάτε της οργής προφήτες
καμπάνα στην Καισιαριανή
νά `ρθουν απόψε οι Διστομίτες
νά `ρθουν κι οι Καλαβρυτινοί
με σπαραγμό κι απελπισία
για τη χαμένη τους θυσία.

Άραγε είναι αληθές ότι η θυσία των απέβη επί ματαίω;
Ουδείς δύναται να αποφανθή μετά βεβαιότητος και ουδείς δύναται να
προεξοφλήση το μέλλον διότι η ιστορία των ανθρώπων είμαι μία
συνεχής παλινδρόμησις. Αλλά με την διαρκώς ογκούμενην υπερτροφίαν της
Αττικής αι προοπτικαί διαγράφονται σκοτειναί. Οι αρχαίοι Θεοί δεν
υπάρχουν πλέον δια να δώσουν την λύσιν, και ούτω, θάττον η βράδιον,
αι Αθήναι θα συγκεντρώσουν εις τους κόλπους των και θα εξαφανίσουν δια
παντός την Ελληνικήν αρετήν, ως ο Κρόνος εις το απώτατον παρελθόν
κατέτρωγε τα ίδια αυτού τέκνα ή ως ο Ήλιος εις το απώτατον μέλλον θα
συγκεντρώσει εις τας αγκάλας του τους πλανήτας του
και θα καταβροχθίσει αυτούς!
Γένοιτο! και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα `ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;





Το κιτς ταιριάζει και στην Αριστερά!... Ο Αλέξης Τσίπρας στο γήπεδο με τη φανέλα του... Τσάβες (http://www.imerisia.gr, 26/2/2014)

............................................................

Παραβιάζω τη δεοντολογία και σχολιάζω από τα πριν την είδηση

Το κιτς ταιριάζει και στην Αριστερά!...

Μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορώ να ανεχθώ την παρακάτω είδηση που αλίευσα σήμερα από το διαδίκτυο. Προγράμματα, διακηρύξεις, προτάγματα, τακτικές και στρατηγικές καταρρέουν μπροστά στην αντιαισθητική φωτογραφία που ακολουθεί. Ποιος σύμβουλος επικοινωνίας πρότεινε στον ηγέτη της ευρωπαϊκής αριστεράς και αυριανό πρωθυπουργό της χώρας αυτή τη συμμετοχή στο τουρνουά "Ούγκο Τσάβες" (άκουσον, άκουσον! να διοργανώσουν κι άλλα αντίστοιχα Τσε Γκεβάρα, Καρλ Μαρξ, Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν και άλλων αριστερότατων επωνύμων) και αυτή τη φωτογράφιση; Να την δείξουν αυτήν την είδηση (μαζί με τη φωτογραφία) στους άνεργους, σ' αυτούς που πεινάνε, στο χειμαζόμενο κοσμάκη ως κίνηση παρηγορίας στα δεινά τους. Σίγουρα θα τους έχει κερδισμένους ψηφοφόρους στις εκλογές που έρχονται. Αχ ποιητή μου πόσο δίκιο είχες


...Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα `ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;

Νίκος Γκάτσος από την "Ελλαδογραφία" τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι τραγουδησμένο από τον Μίκη Θεοδωράκη (δίσκος "Τα Παράλογα", 1976)

ΔΩΡΟ

Ο Αλέξης Τσίπρας στο γήπεδο με τη φανέλα του... Τσάβες

Ο Αλέξης Τσίπρας στο γήπεδο με τη φανέλα του... Τσάβες

Στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ πήγε ο Αλέξης Τσίπρας για να παρακολουθήσει το τουρνουά ποδοσφαίρου «Ούγκο Τσάβες» που διοργάνωσε η Πρεσβεία της Βενεζουέλας με τη συνεργασία του Δήμου Καισαριανής. Η αθλητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της παγκόσμιας κινητοποίησης «Ο Τσάβες πέρασε από εδώ», με αφορμή την πρώτη επέτειο του θανάτου του ηγέτη της Μπολιβαριανής Επανάστασης.
Στο ποδοσφαιρικό τουρνουά συμμετείχαν η ομάδα Venceremoς της Πρεσβείας της Βενεζουέλας και οι ομάδες παλαιμάχων του Απόλλωνα Ριζούπολης, του Εθνικού Αστέρα, της Διεθνούς Εκστρατείας Hasta la Victoria Siempre και η ερασιτεχνική ομάδα της Κέρκυρας Corfu FC, που αναμετρήθηκαν σε τέσσερις φιλικούς αγώνες ποδοσφαίρου. Αρκετοί παλαίμαχοι έβαλαν ξανά τα ποδοσφαιρικά, μεταξύ των οποίων οι Νίκος Μάλλιαρης, Χουάν Ραμόν Ρότσα, Νίκος Σαργκάνης, Ηλίας Ατματσίδης και Σάββας Κωφίδης.
Νικήτρια αναδείχθηκε η Hasta la Victoria Siempre που επικράτησε της Venceremoς στον τελικό. Η Hasta la Victoria Siempre προηγουμένως είχε νικήσει τις ομάδες της Κέρκυρας και του Εθνικού Αστέρα, ο οποίος είχε επικρατήσει του Απόλλωνα Ριζούπολης στο μεταξύ τους παιχνίδι.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

"Τι συμβαίνει με την Ουκρανία;" από τον Κώστα Βαξεβάνη ("Το Κουτί της Πανδώρας", 24 Φεβρουαρίου 2014)

..............................................................

Τι συμβαίνει με την Ουκρανία;

















"Το Κουτί της Πανδώρας", 24 Φεβρουαρίου 2014


από τον Κώστα Βαξεβάνη



Ποιοί είναι οι καλοί και ποιοί οι κακοί; Αυτό το συνηθισμένο ερώτημα που επιχειρεί απλοικά και γραμμικά να εξηγήσει ιστορικές εξελίξεις, επιστρατεύεται και στην προσπάθεια ερμηνείας όσων συμβαίνουν στην Ουκρανία. Ίσως ένα πιο αποδοτικό ερώτημα θα ήταν το “cui bono”, δηλαδή ποιός οφελείται;
Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η Ουκρανία, όπως και πολλές από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες,ήταν αυτό που ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αποκαλούσε «ενδιάμεσο χώρο» στο βιβλίο του η «Μεγάλη σκακιέρα». Ήταν ο χώρος που έπρεπε να καλυφθεί για την εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων. Έτσι δημιουργήθηκαν μια σειρά από επεμβάσεις, οι οποίες δεν έμοιαζαν με αυτές που στο παρελθόν γίνονταν σε χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Επιλέχθηκε η οικονομική διείσδυση και η χειραγώγηση μέσα από Ιδρύματα «Δημοκρατίας» και «Δικαιωμάτων».
Όπως έχει γίνει πια γνωστό, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (πάντα είναι επίκαιρες και χρήσιμες) επιστρατεύτηκαν για να ανέβουν στην εξουσία οι άνθρωποι που ήθελε ο Λευκός Οίκος. Η κυρία Ολ Μπράιτ, εκτός από τη συλλογή από καρφίτσες, είχε και μια συλλογή από Οργανώσεις που ξεχύθηκαν για να επιβάλουν μια συγκεκριμένου τύπου Δημοκρατία. Δύο από της πιο γνωστές αμερικανικές ΜΚΟ, η US Agency for International Development (USAID) και η National Endowment for Democracy (NED), από το 2004 έως το 2005 έδωσαν 2 δις δολάρια για να επιβάλουν το ποιοι θα κυβερνήσουν τη χώρα. Το ίδιο μοντέλο χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ο ίδιος ο Λεχ Βαλέσα, σε μια συνέντευξη που μου είχε δώσει πριν απο μερικά χρόνια είχε παραδεχθεί πως Οργανώσεις,κυρίως του Βατικανού,είχαν χρηματοδοτήσει την «Αλληλεγγύη» του για να ανατρέψει το καθεστώς. Το παιχνίδι αυτό στην Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία, έπαιξε γνωστός έλληνας επιχειρηματίας, πρώην πράκτορας της Στάζι που προσχώρησε στους αμερικανούς μετά την πτώση του Τείχους και ανέλαβε να χρηματοδοτήσει τους επιλεγμένους.
Οι βελούδινες ή πορτοκαλί επαναστάσεις,δεν είχαν μόνιμο αποτέλεσμα.Ανέτρεψαν κυβερνήσεις, αλλά δεν έλυσαν προβλήματα και σίγουρα δεν έφεραν τη Δημοκρατία. Άνοιξαν αντιθέτως το δρόμο για τις μαφίες και τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Η Ουκρανία επιχειρήθηκε να γίνει το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης. 
Η Γιούλα Τιμοσένκο, το αγαπημένο παιδί της Δύσης το οποίο πλούτισε κάνοντας εμπόριο πετρελαίου με τους σοβιετικούς ολιγάρχες, κατέληξε στη φυλακή για διαφθορά. Οι Ρώσοι, οι οποίοι έβλεπαν δικαιωματικά κατά τη δική τους θεώρηση και ιστορία, την Ουκρανία ως ζωτικό τους χώρο, δεν την άφηναν να γίνει αμερικανικό «έδαφος». Η προσάρτηση της Ουκρανίας στη Δύση σήμαινε πως οι αγωγοί που περνούν από την Ουκρανία για να τροφοδοτήσουν την Ευρώπη, θα πέρναγαν πλέον από «ξένο» έδαφος. Επίσης θα σήμαναν τον αποκλεισμό της Ρωσίας από τη διέξοδο στη Μαύρη Θάλασσα. Έτσι πρακτικά ο Πούτιν ήθελε μια Ουκρανία συνδεδεμένη με τη Ρωσία και τα γεωπολιτικά της συμφέροντα.
Τον Νοέμβριο του 2013, ο Βίκτωρ Γιανουκόβιτς θα υπέγραφε την οικονομική σύνδεση (ενεργειακή ουσιαστικά) της Ουκρανίας με την Ευρωπαική Ένωση. Ο Πούτιν απάντησε με παροχές προς την Ουκρανία. Μείωσε την τιμή του φυσικού αερίου κατά το ένα τρίτο και προσέφερε δάνειο 15 δισεκατομμυρίων. Ήταν ακριβώς η στιγμή που οι φιλοευρωπαϊστές ξεκίνησαν διαμαρτυρίες προκειμένου να συνδεθεί η Ουκρανία με την Ευρωπαική Ένωση.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για το αν αυτές οι διαμαρτυρίες είχαν κάτι από τις αμερικανικές και τις γερμανικές παρεμβάσεις την περίοδο των Πορτοκαλί Επαναστάσεων. Αν δηλαδή, ήταν υποκινούμενες και κυρίως επιδοτούμενες. Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι πως δεν κατευνάστηκαν. Αντιθέτως η λογική ισχύος του Γιανουκόβιτς, επέλεξε την καταστολή.
Από τον Νοέμβριο ως σήμερα η αντιπολίτευση,κλιμάκωσε τις αντιδράσεις. Καθοριστικό ρόλο στη μορφή που πήραν αυτές οι αντιδράσεις, δηλαδή στην μετατροπή τους σε πολεμικές συγκρούσεις, έπαιξε εκτός από τη στάση του Γιανουκόβιτς, η «Πανουκρανική Ένωση Σβομποντάν». Πρόκειται για Ουκρανούς Εθνικοσοσιαλιστές, τους οποίους οι πάντες θαύμασαν από τηλεοράσεως να τοποθετούν πορτραίτα του Χίτλερ στα κτίρια που καταλάμβαναν και να κυκλοφορούν φορώντας στο μανίκι τη ρούνα, το ναζιστικό σήμα των «Βάφεν Ες Ες». Πρόκειται για το ίδιο σήμα που ο Μιχαλολιάκος εμφανίζει ως αρχαιοελληνικό. Το «Σβομποντάν» διατρανώνει πως είναι πολιτικός απόγονος του Στεπάν Μπαντέρα, του Ουκρανού ναζί που υπηρέτησε μαζί με την «Ένωση Ουκρανών Εθνικιστών» στα χιτλερικά τάγματα.
Η δράση του «Σβομποντάν» κατά τις διαδηλώσεις στο Κίεβο δημιουργούσε την αναγκαία εικόνα της καταστροφής και του πολέμου, απέναντι στην οποία η Δύση έπρεπε να πάρει θέση. Μια Δύση ωστόσο διαιρεμένη, ανάμεσα στα Αμερικανικά και τα Γερμανικά συμφέροντα που βρισκόταν σε αδιέξοδο, γιατί δεν υπήρχε ο ηγέτης ο οποίος μπορούσε να εμφανιστεί ως εναλλακτική λύση, αλλά κυρίως ως εγγυητής των συμφερόντων του καθενός από αυτούς. Γι' αυτό άλλωστε πολύ γρήγορα η Τιμοσένκο  βγήκε από τη φυλακή, για να να καλύψει το κενό «οράματος» και πολιτικής μια που δεν ήταν δυνατόν οι δραστήριοι του «Σβομποντάν» να εμφανιστούν πως εκφράζουν τη Δημοκρατία. Θα ήταν κάπως δύσκολο, με τις σβάστικες ακόμη στα μανίκια. Έτσι περιορίστηκαν στην χρήση τους ως διακόπτες του χάους και σε ίσως σε ένα μεγάλο ποσοστό που θα πάρουν στις εκλογές.
Η Δύση για μια ακόμη φορά έδειξε να κάνει το ίδιο λάθος. Να ταΐζει ένα τέρας για να εξυπηρετηθεί, όπως έκανε στο παρελθόν με τον Σαντάμ Χουσείν, τον ΧομεΪνί, τον Νοριέγκα ή τον ίδιο τον Μπιν Λάντεν, με αποτέλεσμα στο μέλλον να βρεθεί αντιμέτωπη με το δημιούργημά της.
Το ερώτημα σήμερα βεβαίως είναι τι θα κάνει ο Πούτιν; Θα αποδεχθεί όχι απλώς μια ήττα αλλά την εκμηδένιση των γεωστρατηγικών σχεδιασμών της Ρωσίας και ενός μελλοντικού σχεδίου για μια Ρωσική Νέα Ομοσπονδία στα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Όταν το 2008 υπήρχε ένα ανάλογο παράδειγμα με την Οσετία, η απάντηση Πούτιν δεν ήταν τόσο διπλωματική. Ο γεωργιανός πρόεδρος Σακιασβίλι θέλησε να αποδείξει πως μπορεί να εξασφαλίσει να περάσουν οι αγωγοί από το γεωργιανό έδαφος προς όφελος των ΗΠΑ και προχώρησε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Οσετία. Ο Πούτιν περίμενε να υπάρξουν θύματα που είχαν ρωσικά διαβατήρια και αντεπιτέθηκε με το πρόσχημα του θανάτων άμαχων Ρώσων. Σε μερικές μέρες έφτασε ως την Τιφλίδα. Ίσως εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως στην Ουκρανία υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες πολίτες με ρωσικά διαβατήρια. Αν κάποιος τους χτυπήσει, ίσως η Ρωσία να μην φτάσει ως το Κίεβο, αλλά μπορεί να επιλέξει να αποσπάσει ένα κομμάτι της Δυτικής Ουκρανίας που θα θελήσει στη συνέχεια οικειοθελώς να προσαρτηθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία φτιάχνοντας ένα ανάχωμα για όσα έχουν σχεδιαστεί από την άλλη πλευρά.
Υ.Γ: Την ώρα που γίνονταν όλα αυτά στην Ουκρανία, στην επίσης γειτονική Βοσνία, υπήρχαν και υπάρχουν μεγάλες διαδηλώσεις που ξεκίνησαν μετά την προσπάθεια της κυβέρνησης και των διαφθερμένων πολιτικών, να ιδιωτικοποιήσουν τις βασικές βιομηχανικές μονάδες στην Τουζλα. Η καταστολή ήταν αιματηρή. Η Δύση φυσικά δεν αντέδρασε, γιατί οι διαδηλωτές από όλο το πολιτικό φάσμα κατηγορούσαν τον νεοφιλελευθερισμό ως υπεύθυνο της βαρβαρότητας.
ΥΓ 2: Η πρώτη πάντως εξέλιξη στην Ουκρανία φαίνεται να είναι η πρόσκληση του ΔΝΤ.

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

"Οι εξομολογήσεις και η λεηλασία" Του Γιώργου Σταματόπουλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 24/02/14)

..............................................................

Οι εξομολογήσεις και η λεηλασία

     
Του Γιώργου Σταματόπουλου 

"Εφημερίδα των Συντακτών", 24/02/14





Οταν η νύχτα αγγίζει τον παροξυσμό της, οι συμπτώσεις των αντιθέσεων γίνονται αντιθέσεις των συμπτώσεων και οι παρατηρητές καταρρέουν στην αμηχανία τους, μοιραζόμενοι τις ίδιες εμπειρίες, δηλαδή το αδιέξοδο της νύχτας. Λέμε αδιέξοδο γιατί τη νύχτα πέφτουν οι μάσκες της ημέρας, αν και η ίδια η νύχτα επιτρέπει στον εαυτό της να έχει προσωπική μάσκα. Πάντως τα άλεκτα μετατρέπονται σε λεκτά παραμένοντας ισάξια.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα σκάνδαλα που φανερώνονται το ένα μετά το άλλο; Διότι μες στη νύχτα και μες στο αλκοόλ, λύνεται η γλώσσα εκείνων που κατά τη διάρκεια του φωτός της ημέρας εμφανίζονται ευυπόληπτοι, νομοταγείς, καθωσπρέπει, εντιμότατοι και άλλα που συνομολογούν την αρτιότητα του πολίτη, του επιτυχημένου, ηθικού, εύπορου και λοιπά. Είναι να τους λυπάσαι, αλλά όχι.

Ολα αυτά τα προηγούμενα χρόνια της ευμάρειας δεν κοίταξαν ποτέ τον διπλανό τους, δεν ενδιαφέρθηκαν για τους πάσχοντες, είχαν προσκτήσει τη «φιλοσοφία» που πρέσβευε (και εξακολουθεί) ότι ο φτωχός είναι υπεύθυνος για τη μοίρα του, ότι η ζωή ανήκει στους έξυπνους και τους δυνατούς (εάν τους δείτε εξομολογούμενους μες στη νύχτα θα διαπιστώσετε πόσο ανθρωπάκια είναι, δειλά, τρομαγμένα, να εκλιπαρούν για λίγη κατανόηση, αλλά δεν τη βρίσκουν…).

Αφού λοιπόν άνοιξε το θέμα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (και είναι μόνο η αρχή – ας ελπίσουμε ότι η έρευνα θα φτάσει στο μεδούλι των σκανδάλων), όλοι αυτοί που τις είχαν «στήσει» ή είχαν με κάποιον τρόπο συμμετάσχει στην αρπαγή των κρατικών κονδυλίων τρέμουν και παρακαλάνε για επιείκεια. Πώς να συγχωρήσεις αυτούς τους άτιμους; Πώς να δείξεις έλεος στους ανήθικους, ξεδιάντροπους «συνοδοιπόρους»; Και όμως, πολλοί τους συγχωρούν, ίσως γιατί και οι ίδιοι θα έπρατταν σαν αυτούς εάν είχαν τη φαεινή ιδέα να στήσουν μια ΜΚΟ ή να έχουν πρόσβαση στο μοίρασμα του κρατικού κορβανά. Γι” αυτό υπαινίχθηκα το αδιέξοδο της νύχτας, επειδή δεν υπάρχει κάθαρσις παρά κάποια (αδικαιολόγητη;) σύμπλευση στο αρμένισμα του νου, για τούτο είναι ισάξια τα άλεκτα με τα λεκτά. Το δούναι και λαβείν είναι ακρωτηριασμένο, η ματαιοδοξία και το προσωπικό γόητρο υπερίσχυσαν (και έλαβαν, έλαβαν, έλαβαν…)

Καταπλήσσει η αφελής παρόρμηση της εξομολόγησης, για τούτο ίσως γινόμαστε επιεικείς. Μας αρκούν πιθανώς οι στιγμές αλήθειας και όχι η ίδια η αλήθεια γιατί μάλλον δεν την αντέχουμε στην ολότητά της, γιατί, ενδεχομένως, σκεφτόμαστε οι περισσότεροι με τον μικρό, ιδιοτελή, συμφεροντολογικό λόγο των στιγμών, βλέπουμε δηλαδή πόσο επιρρεπείς είμαστε στα σκάνδαλα, στην ευδαιμονία, στον ευπορισμό.

Οι εξομολογήσεις διακόπτονται απότομα στο φως της ημέρας, γιατί τότε θα έμπαιναν στη βάσανο της κοινωνίας, θα ξέφευγαν δηλαδή από την επιείκεια των φίλων. Συμπτώσεις και αντιθέσεις σφιχταγκαλιάζονται ώστε ο λόγος να είναι ασαφής και υπαινικτικός διότι δεν μπορείς να μιλήσεις ευθέως για τις ευθύνες των φίλων, δεν μπορείς όμως και να τις καταπιείς αμέριμνα. Εχει γούστο που πασχίζουν να δικαιολογηθούν με ψυχολογικούς και όχι ορθολογικούς όρους, αλλά αυτό τους κάνει περισσότερο αξιολύπητους, μετατρέπονται αυθωρεί και παραχρήμα σε σκώληκες, οι καημένοι. «Δεν έχουν μετανιώσει» μου λέει ο διπλανός μου, «απλώς στενοχωριούνται γιατί οι άλλοι φάγανε περισσότερα»! Λεηλάτησαν την έρμη χώρα και έχουν το θράσος να μιλάνε ακόμη. Τι να πεις;

gstamatopoulos@efsyn.gr

"Παστίλιες για τον φόβο του άλλου" Της Αννας Δαμιανίδη ("Εφημερίδα των Συντακτών", 25/02/14)


.............................................................
 

Παστίλιες για τον φόβο του άλλου

     
Της Αννας Δαμιανίδη 

"Εφημερίδα των Συντακτών", 25/02/14






Για τον πόνο του άλλου συνεννοούμαστε κάπως, το σώμα μάς έχει εκπαιδεύσει παιδιόθεν, αναγνωρίζουμε, καταλαβαίνουμε, μπορεί και να συγκινηθούμε, να καταφέρουμε νοερά να βρεθούμε στην ίδια πλευρά, να βάλουμε το χέρι στην τσέπη, να πληρώσουμε λίγες παστίλιες για τον πόνο του άλλου, που και τον δικό μας λαιμό θα μαλακώσουν. Τον φόβο του άλλου όμως πώς να τον βοηθήσεις να ξεπεραστεί;

Τον φόβο του άλλου δεν τον καταλαβαίνεις. Είναι μεταμφιεσμένος κι όχι μόνο τις Απόκριες. Συνήθως ντύνεται το αντίθετό του – θάρρος, τόλμη, επιθετικότητα. Είναι περίπλοκο πράγμα κι αν δεν μαντέψεις κάτω από τη μεταμφίεση την αληθινή του φύση, αρχίζεις να φοβάσαι κι εσύ. Οπότε δεν σε σώζουν ούτε παστίλιες ούτε ο Χαβιέρ Μπαρδέμ αυτοπροσώπως να σε διδάσκει ελεύθερο ουρλιαχτό. Δεν προλαβαίνεις κιόλας. Ενίοτε οπλοφορεί ο φόβος του άλλου και μέχρι να του εξηγήσεις την ψυχολογική αντιστροφή φόβου-επιθετικότητας, έχει τραβήξει τη σκανδάλη.

Κι όμως ο φόβος είναι σαν τον πόνο, βοηθάει να επιβιώνουμε ειδοποιώντας για τους κινδύνους, είναι στοιχείο ζωτικό και βαθύ, αναμετριόμαστε μαζί του συνέχεια, από παιδιά. Παίζοντας μετράμε δόσεις φόβου σαν καθημερινή βιταμίνη ή διεγερτικό και μεγαλώνοντας ευτυχούμε να ξεπερνάμε έναν έναν τους παιδικούς φόβους. Η δεξαμενή βέβαια βρίσκεται πάντα μέσα μας, έτοιμη να προμηθεύσει νέα προϊόντα σε κάθε ευκαιρία, ο ενδιαφέρων διάλογος του φοβισμένου παιδιού με τον ψύχραιμο ενήλικα μπορεί να συνεχίζεται διά βίου. Είναι ο τρόπος να μένεις παιδί χωρίς να παλιμπαιδίζεις, να εξοικονομείς δυνάμεις έναντι των πάσης φύσεως υποψήφιων διαχειριστών -ή και υποψήφιων δημιουργών- του φόβου χωρίς να παριστάνεις ότι τον νίκησες για πάντα. Δεν γίνεται να νικηθεί – κι ας έλεγε ο Καζαντζάκης πως τα είχε καταφέρει.

Ως παράγων ερμηνείας πολιτικών συμπεριφορών, ο φόβος του άλλου θέλει πολλές παστίλιες για να τον καταλάβουμε. Φοβούνται οι άνθρωποι που δεν έχουν λόγο να φοβηθούν κι εκείνοι που θα έπρεπε να προσέχουν μοιάζει να έχουν άγνοια κινδύνου. Φοβούνται οι ασφαλείς συχνά πολύ περισσότερο από τους εκτεθειμένους σε χίλιους κινδύνους κι αυτό εκδηλώνεται πολιτικά χωρίς καμία λογική. Σπάμε το κεφάλι μας να καταλάβουμε πώς καταφέρνουν διάφοροι πολιτικάντες να αποκτούν κοινό και εξουσία ψάχνοντας λογικές εξηγήσεις, γιατί δεν ξέρουμε τι μπορεί να φοβούνται οι άλλοι. Κι ας έχουμε κάθε πρωί να αντιμετωπίσουμε πρωτοσέλιδα φόβητρα κρεμασμένα στα περίπτερα, κι ακόμα πιο υποβλητικά στα ραδιόφωνα και οικεία στην τηλεόραση τα βράδια. Ζούμε μαζί τους, τα συνηθίσαμε, παίρνουμε μεγάλα σκυλιά στα μικρά διαμερίσματα να μας φυλάνε, επεξεργαζόμαστε λεξιλόγιο μίσους και πορευόμαστε.

Οι Γαλάτες φοβόντουσαν μήπως τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, αλλά έχασαν αυτή την ωραία πίστη όταν ήρθαν οι Ρωμαίοι από ξηράς. Εμείς εδώ φοβόμαστε τους γείτονες, κάποιος που δεν μας ξέρει δύσκολα θα καταλάβαινε τι μας συμβαίνει με τους εξοπλισμούς, ας πούμε, και τα σκάνδαλα δισεκατομμυρίων, τους ένστολους και τα επιδόματα, όλο το πακέτο.

Μυστήριο πράγμα ο φόβος του άλλου. Από διακριτικότητα και σεβασμό δυσκολευόμαστε να τον καταλάβουμε κι ας είναι κραυγαλέος σαν μικρού παιδιού. Κάποτε θα βρεθούν θεραπευτικές παστίλιες, θα θυμίζουν καθώς τις πιπιλάς πόσο παράλογοι είναι οι δικοί σου φόβοι. Κάποιος πιο τολμηρός και πιο ωραίος κι απ” τον Χαβιέρ Μπαρδέμ θα τις πλασάρει και τότε θα καταλάβουμε την υπέρβαση κι ίσως ξεπεράσουμε, κι εμείς κι οι άλλοι, ακόμα έναν φόβο.